3 avonturen, 3 verhalen - Deel 2

De Misti

Na enkele dagen rust na onze heuse colca trek zijn we klaar voor een nieuw avontuur. We gaan de Misti beklimmen en zullen vanaf 5840 meter de omgeving kunnen beschouwen (als we er geraken). Voor Natacha start het tweede avontuur alweer in mineur. Na een hele nacht op toilet is het twijfelen of ze meegaat, maar een vulkaan beklimmen is een once-in-a-lifetime-experience dus de beslissing wordt snel gemaakt. We gaan proberen! Onze gids Roy pikt ons op aan ons hostel en we gaan samen richting Misti. De reusachtige vulkaan verschijnt voor onze ogen: wat een beest! Als we zo beneden staan voelen we ons zeer klein en kunnen we niet geloven dat we hoogstwaarschijnlijk morgen de top bereiken. We vullen onze rugzakken met warme kledij (het zal snel zeer koud worden), water en chocolade voor kracht en kunnen de tocht beginnen. Twee dagen klimmen: wat zal dat geven? Roy loopt voorop en houdt een relatief traag, maar regelmatig tempo aan. We beseffen al snel dat we onze colca trek fout hebben aangepakt: te snel en te veel willen. Dit tempo voelt veel beter. Om het uur nemen we een pauze waar we ons volgieten met water en snel enkele stukken chocolade naar binnen spelen en dan gaat het verder. Na 5 uur bereiken we het basiskamp op 4500 meter. Hier stellen we onze tenten op en brengen we de nacht door. Wat een uitzicht op Arequipa en de omgeving. Ook de top lijkt niet meer ver, maar we beseffen dat dit slechts een idee is. We genieten van een heerlijke spaghetti en daarna kruipen we in onze tent. Roy raadt ons aan om onmiddellijk te gaan slapen. Het zuurstofniveau zal immers snel dalen en dat maakt slapen niet gemakkelijk. En zo geschiedt het dat de 3 Belgen om 16uur de tent induiken. Tegen alle verwachting in vallen we toch snel in slaap. Om 18uur maakt Roy ons wakker voor een warme tas soep en dan is het terug richting slaapzak. Om middernacht staan we op en na een licht ontbijt is het zo ver: richting top! Met een prachtig verlicht Arequipa onder en een indrukwekkende sterrenhemel boven ons trekken we naar boven. Wat is het zwaar! Het zuurstofniveau en het aantal graden daalt enorm snel en dat maakt de hele ervaring ongelooflijk hard. Elk van ons heeft z'n eigen mantra in het hoofd waaruit we de energie trachten te halen om te blijven gaan. Al snel is het een sneeuwlandschap all around us. Dit maakt het glad en nog eens zoveel moeilijker. Stap, stap, stap. Er lijkt geen einde aan te komen. En dan plots bereik je de top. De oerkreet die dan van diep van binnen komt is niet te stoppen. Wat een gevoel. Dit is onbeschrijflijk. De zon komt langzaam op en dit maakt de hele zaak nog wonderlijker. We omarmen elkaar in pure extase en genieten van het uitzicht. En dan komt de afdaling. Na 12 uur stijgen bereiken we de begane grond reeds na een tweetal uur. Het is praktisch naar beneden lopen, glijden en vallen via de zandduinen. Hectisch! In de auto terug naar Arequipa beseffen we het pas ten volle. We hebben potverdikke net een vulkaan beklommen!!! Stiekem beslissen we ook dat we niet direct een tweede gaan beklimmen........